بررسی میزان تأثیر افزایش تراکم ساختمانی بر ترافیک شهری(نمونه: منطقه مرکزی شهر ساری)

ایده افزایش تراکم ساختمانی یکی از تمهیداتی است که مدیران و برنامه ریزان شهری جهت حل معضل اسکان و کمبود فضا برای جمعیت رو به رشد شهرها اندیشیده اند. اما این پدیده در کنار بسیاری از مزایای اقتصادی ، کالبدی و... ، تبعات و پیامدهایی را به دنبال داشته که یکی از مهم ترین این پیامدها ، مشکلات حمل و نقلی و افزایش ترافیک شهرها می باشد. این معضلات در مرکز شهرها به دلیل کمبود زمین و قیمت بالای آن و همچنین به دلیل وجود کاربری های جاذب شهری و فراشهری مشهودتر است. در تحقیق پیش رو ، با ترکیبی از روش های توصیفی و تحلیلی ؛ ضمن بیان مبانی نظری و تحقیقات پیشینی که در ارتباط با تراکم ساختمانی و حمل و نقل شهری انجام شده است ، از ایده ها و نظریات پیشین مدد گرفته و ضمن تدوین چارچوب نظری تحقیق، به بررسی معیارهای این چارچوب نظری در منطقه مرکزی شهر ساری پرداخته شده است.در ادامه با توجه به تأثیر افزایش تراکم ساختمانی بر ترافیک شهری ، به بررسی میزان این تأثیر در محدود مورد مطالعه پرداخته ایم و به این نتیجه دست یافته ایم که بیش از نیمی از بار ترافیکی موجود، ناشی از افزایش تراکم ساختمانی می باشد و اگر تراکم ساختمانی براساس طرح تفصیلی مصوب شهر افزایش می یافت ، میزان ترافیک شهری آن به مراتب کمتر از وضعیت اتفاق می افتاد. نتایج تحقیق نشان می دهد که افزایش تراکم ساختمانی ، با توجه به اینکه در کاربری های جاذب سفر اتفاق افتاده ، منجر به افزایش تقاضای سفر شده و این امر با توجه به نبود گزینه های مختلف حمل و نقلی و ضعف و کمبود ناوگان حمل و نقل عمومی ، موجب افزایش حجم ترافیک در محدوده شده است. یافته ها حاکی از آن است که اگر سایر عوامل کنترل گردند ، افزایش تراکم ساختمانی به تنهایی نمی تواند موجب افزایش ترافیک گردد.بنابراین با توجه به اینکه افزایش تراکم ساختمانی ، یکی از ملزومات ایجاد سرزندگی و پویایی مرکز شهرهاست ، با دید گاه صرف مهندسی حمل و نقل نمی توان مشکلات موجود را رفع نمود. در ادامه محقق ؛ با توجه به یافته های تحقیق و نظریه های حمل ونقل پایدار شهری با دیدگاهی شهرسازانه، به ارائه راهکارهایی جهت رفع این معضلات در مرکز شهر ساری پرداخته است.